ترس از دندانپزشکی در بیماران مراجعه کننده به مطب های دندانپزشکی در مشهد(ایران)

مقدمه: ترس از دندانپزشکی یکی از عوامل اصلی به تعویق انداختن و یا عدم انجام خدمات دندانپزشکی است. مطالعات انجام شده در این زمینه محدود می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ترس از دندانپزشکی در بیمارانی که به دندانپزشکی مراجعه می کنند، در مشهد(ایران) انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 400بیمار به طور تصادفی از 20مطب دندانپزشکی خصوصی در مشهد انتخاب شدند. اطلاعات بوسیله مقیاس ترس از دندانپزشکی جمع آوری گردید. روایی و اعتبار این پرسشنامه در مطالعات قبلی مورد اندازه گیری قرار گرفته و تایید شده است. اطلاعات بوسیله نرم افزار spss و برای انجام از t-testt anova ،ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: تقریبا 8/20% شرکت کنندگان ترس خفیف، 5/57% ترس متوسط و 8/21% ترس شدید از دندانپزشکی داشتند. میانگین نمره ترس از دندانپزشکی در بیماران مونث(2/13±95/49) در مقایسه با بیماران مذکر (7/14±96/36) بیشتر بود. از لحاظ وضعیت تاهل، بیشترین میانگین نمره ترس در بین افراد مطلقه و بیوه(2/14±82/7) دیده شد. به لحظ وضعیت اشتغال نیز بیشترین میانگین نمره ترس در بین زنان خانه دار(89/11±63/52) مشاهده گردید. تجزیه و تحلیل همبستگی نشان داد که همبستگی معکوس بین ترس از دندانپزشکی و سن، سطح تحصیلات و درامد وجود دارد.نتیجه گیری: افراد مونث بویژه زنان خانه دار بطور معناداری دارای سطح بالاتری از ترس دندانپزشکی هستند و همبستگی معکوس بین ترس از دندانپزشکی و سن، سطح تحصیلات و درامد وجود دارد و لذا این گروه ها بایستی در برنامه های مداخله ای و آموزشی که با هدف کاهش ترس از دندانپزشکی  انجام می گیرد مورد توجه قرار گیرند